Dinsdag 9 april

Vroeg opgestaan vanmorgen, voor onze laatste dag in Senegal. De koffers worden in de bus geladen en de eigenaars van het hotel komen ons hartelijk uitwuiven. Op weg naar de haven van Dakar, waar we om 10 uur de “chaloupe” naar het eiland Gorée nemen. Onze Senegalese correspondenten met hun begeleiders varen mee. Na een klein halfuur komen we aan wal. We bezoeken samen het “Maison des esclaves”, waar we uitleg krijgen over de eeuwenlange driehoekshandel. Schepen vertrokken vanuit Europa naar Afrika, waar de meegebrachte koopwaren, o.a. kralen, brandewijn en buskruit, werden geruild voor goud, ivoor en mensen! De sterkste mannen, vruchtbare vrouwen en ook kinderen werden naar Amerika overgebracht en verkocht als slaven om op de plantages te werken. De schepen keerden vanuit Amerika terug naar Europa met luxegoederen zoals suiker, koffie en katoen. De gruwelijke details omtrent die mensenhandel en de link naar het aanhoudend uitbuiten van het Afrikaanse continent worden door de plaatselijke gids glashelder uitgelegd. We zetten onze wandeling verder en ontdekken ook hoe mooi dit eiland is. Lokale artiesten geven een demonstratie zandschilderen: eerst lijm uitsmeren op een plankje, dan zand in verschillende kleuren erover uitstrooien, even schudden, en er verschijnt als bij wonder een pittoresk Afrikaans tafereel. We kopen gauw enkele van die prachtige kunstwerkjes, want het is alweer tijd om de veerboot te nemen. Terug in Dakar nemen we afscheid van de jongeren van Rufisque, met het gevoel dat het allemaal wat snel ging, maar dat de eerste kostbare stappen naar een verdere uitwisseling zijn gezet. Het middageten in een plaatselijke fastfood met de veelbelovende naam “Ali Baba” smaakt verrukkelijk. Het is onze directeur die ons vanuit België trakteert. Heerlijk! We hebben nog net de tijd om met onze behendige chauffeur Dabo en onze gedreven gids Abdoulaye de hoofdstad Dakar te verkennen: “marchéKermel”, het “Palaisprésidentiel”, de kathedraal, … Om 18u30 worden we verwacht bij de attaché van de Belgische ambassade. Eerst snel onze bagage inchecken op de luchthaven, dan nog even het “Monument de la Renaissance Africaine” bewonderen, en we begeven ons naar de woning van de attaché, waar de ambassadeur in hoogsteigen persoon ons tijdens het buffet komt begroeten. We zingen er een laatste keer ons lied over “L’amitié”, dat door alle genodigden zeer wordt gesmaakt. Tijd om weer naar de luchthaven te gaan voor de nachtvlucht richting Zaventem. Het afscheid met onze lieve chauffeur en onze hartelijke gids wordt een emotioneel moment. Het ging allemaal zo snel voorbij, elk ogenblik samen was zo mooi… Vaarwel, beste vrienden, hopelijk komen we ooit terug in het land van de “Teranga”.

Uw verslaggeefster van dienst, Claire 

maandag 8 april

Vandaag (maandag) werden we wakker in ons hotel Sendou in Bargny.  Om half 8 werden we aan tafel verwacht om te ontbijten. Na ons ontbijt stapten we de bus op om de partnerschool in Rufisque te gaan bezoeken. De nonkel van Arona, die er Engels geeft, beloofde ons een prachtige dag en hij heeft zich met zekerheid aan die belofte gehouden. In de voormiddag stelden we ons en de correspondent uit Keur Moussa voor aan de leerlingen in de CEM Pionnier. Onze artistieke lerares, Inge Blaes bedacht een mooie project. Ze had op een groot wit doek een boom getekend. Onze leerlingen uit de Provinciale Middenschool hadden elk een figuurtje in de vorm van een mannetje ingekleurd in de les PO. Op de achterkant stond hun naam met hun foto. De leerlingen uit Rufisque kregen lijm om onze figuurtjes op de takken van de boom te plakken. De doek werd vlak voor ons middagmaal opgehangen in één van de klaslokalen van de school. De Senegalese leerlingen kregen van ons eenzelfde figuurtje zoals de PM’ers. We gaven hen de nodige stiften om het plaatje in te kleuren. De afgewerkte figuurtjes kregen wij mee om in onze school op te hangen. Het middagmaal was enorm lekker, voor de eerste keer hebben we echt met onze handen gegeten, wat voor ons iets heel apart is. Na het middagmaal keerden we terug naar de school om ons voor te bereiden op een spektakel: het spel van de ‘valse leeuw’, dat is een traditie in Senegal. Een  jonge man die zich verkleedde en danste als een leeuw maakte de jongeren bang en was het voorspel van ‘la lutte’. ‘La lutte’ is een Senegalese worstelwedstrijd die 3 uur voorbereiding vereist. Het was heel imposant om zoiets te zien. Na de Lutte hadden we nog een rondleiding gepland in de haven maar iedereen was moe en de worstelwedstrijd was wat uitgelopen waardoor we het havenbezoek afgelast hebben. We keerden met een kleine honger terug naar het hotel. We werden verrast met frietjes en lekkere kip. DAT SMAAKTE! Na ongeveer 9 keer rijst mocht het er wel eens van komen, de voorlaatste dag is nu gepasseerd, we sluiten af met een fris pintje of een soda.  Morgen, dinsdag  bezoeken we het eiland Gorée en Dakar. Rond 21u50 stijgen we op richting België. Ik denk dat het voor elk van ons veel te rap voorbij is gegaan. Tot woensdagmorgen, back in Belgium!

Vele groeten, Matthijs J

Foto"s bij het verslagje van zondag 7 april

zondag 7 april

Vandaag stonden we omstreeks 8 uur op in het hotel ‘La Louisiane’. We hadden een lekker ontbijtje met zicht op zee. Daarna pakten we onze koffers en vertrokken om 11 uur met 2 terreinwagens naar ‘Lac Rose’. We reden met de jeeps over het strand, met zicht op de prachtige golven van de Atlantische Oceaan. We maakten 2 stops om even pootje te baden. Kleine paarse krabben kwamen ons tegemoet. Voor het eerst hadden we het koud in Senegal, want er was een stevige wind. Na een rit van 2 uur kwamen we bij Lac Rose, waar we wat uitleg kregen over het roze meer en de speciale arbeidsregeling  van de zoutwinning. Daarna werden we in een soort gondel naar  een plekje aan de overkant van het meer gebracht. Daar konden we in het zoute meer springen, of beter gezegd “drijven”. Wat grappig, zonder moeite bleven we boven door het hoge zoutgehalte. Na een kwartier werden we verzocht uit het water te gaan omdat het anders schadelijk is voor de huid. Na een koude douche kwamen we aan in het hotel in Rufisque, waar we een lekkere dorade met opnieuw rijst ;-) aten. Vanavond wordt het nog rustig met een fris drankje en wat muziek.

De foto's volgen morgen!

 Uw blogschrijvers : Steffen & Matthijs

Zaterdag 6 april:

 

Om half 7stonden we op voor wat een geweldige dag zou moeten worden.
Om 7u werden we verwacht voor ons eerste ontbijt in Saint-Louis. Met zicht op de Senegalstroom en de opkomende zonkonden we ons geen beter ontbijt voorstellen. Daarna vertrokken we met de groep richting Djoudj, waar we het nationaal vogelpark van Senegal verkenden. We zagen er pelikanen, reigers, visarenden,aalscholvers en zelfs leguanen, krokodillen en wrattenzwijnen. Na een boottocht van ongeveer 2 uur keerden we terug naar Saint-Louis. De route terug naar onze verblijfplaats was iets minder plezant. Het was geen verharde weg maar een zandweg met veel putten. Aangekomen In Saint-Louis konden we aan tafel om rijst met ‘stoofvlees à la Sénégalaise’ te eten. Met een volle maag vertrokken we met paard en kar door Saint-Louis. We passeerden langs de vissershaven. De sfeer in die buurt heeft me zeer aangegrepen.Na enkele souvenirwinkels keerden we te voet terug naar ons hotel. Straks zullen we hopelijk verrast worden door een lekkere Senegalese schotel. Ik heb er al zin in!

Alweer een leerrijke en plezante dag! Groetjes vanuit Saint-Louis

Uw verslaggever van dienst: Jos J

Vrijdag 5 april:

Na ons laatste ontbijt in Keur Moussa vertrokken we naar Saint-Louis. Tijdens de 200km lange tocht stopten we bij een super grote markt in Thiès, waar de gids ons trakteerde op lokale oliebollen. Hierna aten we voor het eerst in 5 dagen nog eens Westers. Tijdens het 2^de deel van de tocht stopten we bij een 1000 jaar oude baobab.Dit is de heilige boom van Senegal.

Omstreeks 18u bereikten we ons charmant hotel in Saint-Louis.Mooie kamers met WiFi, privébadkamers en een lang gemiste warme douche. Daarna lekker Italiaans gegeten met als dessert chocoladetaart! Nu gaan we slapen want morgen starten we vroeg.

Vele groetjes

Uw verslaggever van dienst: Cédric

Donderdag 4 april

Wij zijn vandaag om 7u30 opgestaan om onze laatste dag door te brengen in Keur Moussa. We begonnen zoals gewoonlijk met een goed stevig ontbijt. Volgens de Senegalese gewoonte zijn we weer een anderhalf uur te laat vertrokken richting onze correspondenten hun familie.Ik ging naar het huis van Seynabou Coly en haar familie. We stelden daar elk onze gezinnen aan elkaar voor. Dat interesseerde hen enorm. Vervolgens kregen we een kleine rondleiding in Keur Sèga, een klein gehucht gelegen naast Keur Moussa. Daarna werden we uitgenodigd om bij hen thuis te gaan eten. Het was een grote rijstschotel met kip.  Ik vond dat het eten redelijk pikant was. Zij zijn dat gewoon. Om 15u keerden we gezamenlijk terug naar de school en daar startte  een wandeling van ongeveer 5 kilometer. Tijdens die wandeling passeerden we langs 2 andere gehuchtjes en een  klooster met paters. Ze wonen en werken er. Ze zijn wereldberoemd om hun handgemaakte Kora-instrumenten. Tijdens onze wandeling hebben we met veel Senegalese correspondenten kunnen praten en hebben we zelfs ook een woordje Wolof geleerd. Dit is in Senegal de meest gesproken taal na het Frans. We genoten van de prachtig uitgestrekte landschappen. Na de wandeling  verfristen we ons even om ons klaar te maken voor het afscheidsfeest. Alle correspondenten waren uitgenodigd om bij ons, in ons verblijf, te komen dineren. Ons laatste avondmaal was couscous. Iedereen genoot ervan. Na het eten werden er cadeautjes uitgewisseld onder de correspondenten. Elke Senegalese correspondent kreeg een lampje dat werkt op zonne-energie. Op het einde namen we afscheid van onze correspondenten. Met pijn in het hart  maakten we ons klaar voor onze laatste nacht in Keur Moussa.

Uw verslaggever van dienst: Steffen